Bevis: schwedische und niederländische Suchergebnisse gefunden im Interglot Wörterbuch

Übersicht

Schwedisch nach Niederländisch: mehr Daten

bevis:
- bewijs; bewijsstuk; beweringsgrond; bewijsmateriaal; teken; blijk; bewijsmiddel
Wiktionary:
- bevis → bewijs, teken, adstructie, blijk, merkteken, wenk, attest, certificaat, getuigenis, getuigschrift, testimonium, verklaring, getuigenverklaring

Schwedisch

Detailübersetzungen für bevis (Schwedisch) ins Niederländisch

bevis (bevismaterial; belägg)
het bewijs; het bewijsstuk
- bewijs [het ~] Nomen
- bewijsstuk [het ~] Nomen
bevis
het bewijs; beweringsgrond
- bewijs [het ~] Nomen
- beweringsgrond [znw.] Nomen
bevis
het bewijsmateriaal
- bewijsmateriaal [het ~] Nomen
bevis
het bewijs; het teken; het blijk
- bewijs [het ~] Nomen
- teken [het ~] Nomen
- blijk [het ~] Nomen
bevis
het bewijs
- bewijs [het ~] Nomen
bevis (bevismedel)
het bewijsmiddel
- bewijsmiddel [het ~] Nomen

Noun	Verwandte Übersetzungen	Weitere Übersetzungen
beweringsgrond	bevis
bewijs	belägg; bevis; bevismaterial	certifikat
bewijsmateriaal	bevis
bewijsmiddel	bevis; bevismedel
bewijsstuk	belägg; bevis; bevismaterial	bevismaterial; äkthetsbevis
blijk	bevis
teken	bevis	emblem; indikation; signal; symptom; tecken
Not Specified	Verwandte Übersetzungen	Weitere Übersetzungen
teken		tecken

Cross Translation:

From	To	Via
• bevis	→ bewijs	↔ Beweis — Logik: eine nach festgelegten Regeln durchgeführte Ableitung
• bevis	→ bewijs	↔ Beweis — Jura, Mathematik: die Darlegung der Richtigkeit oder der Unrichtigkeit einer Aussage oder eines Urteils mittels empirischer oder logischer Methoden
• bevis	→ bewijs	↔ proof — any effort, process, or operation designed to establish or discover a fact or truth
• bevis	→ teken	↔ token — something serving as an expression of something else
• bevis	→ adstructie; bewijs; teken	↔ preuve — Traductions à trier suivant le sens
• bevis	→ bewijs; blijk; teken; merkteken; wenk; adstructie; attest; certificaat; getuigenis; getuigschrift; testimonium; verklaring; getuigenverklaring	↔ témoignage — action de témoigner ; rapport d’un ou de plusieurs témoins sur un fait, soit de vive voix, soit par écrit.